Voltreffer

Er zijn van die gerechten waarbij je absoluut niet weet welke wijn je erbij moet drinken. Dit overkwam ons verleden week toen de inhoud van de koelkast bepalend was voor de richting van de avondschotel. We noemen dit bij ons thuis restverwerking, waarbij het resultaat van de maaltijd afhankelijk is van wat zich in de koelkast bevindt en het improvisatievermogen van de chef. Maar het is vaak verrassend wat er op tafel komt.

Dit keer viel de keus op wat biologische penen, een halve spitskool, een rood pepertje, wat uien, verse knoflook, een bosje peterselie en verse tijm. In de oven stonden nog wat borststukken van een dag eerder gebraden Franse maiskip, gevuld met knoflook, rozemarijn en citroen.

De kip werd in stukken gesneden en de groenten werden gewokt, waaraan tijdens het wokken een kruidenmengsel werd toegevoegd, bestaande uit vers gemalen korianderzaad, piment, geelwortel, fenegriek en karwijzaad.

Intussen werd de pilav bereid, even in de boter gesmoorde basmatirijst, waaraan vervolgens een hoeveelheid water werd toegevoegd die gelijk was aan 1,5 maal de hoeveelheid rijst.

Na het wokken van de groenten werden de in stukken gesneden kippenborst  en de pilav toegevoegd. Daarna werd het gerecht direct opgediend in een cirkel van peterselie. Het geheel zag er zeer smakelijk uit.

Maar ja, de wijn. Zuur was het gerecht allerminst, dus alle Sauvignon Blancs wijnen vielen af. Maar het gerecht was ook verre van zoet, dus ook de wijnen met een meer dan gemiddeld restsuikergehalte vielen af.

Daarnaast verdiende het gerecht  door de zeer uitgesproken Oosterse kruiden een wijn met een zeer grote smaakintensiteit en een groot smaakvolume, zodat deze niet ten onder zou gaan onder het geweld van de kruiden.

Gezien de kip lag een witte wijn voor de hand. En dan een die naast kracht ook een zekere zachtheid zou bezitten, derhalve een wijn die naast de alcoholische ook de malolactische vergisting had ondergaan, waarbij de wat scherpe appelzuren waren omgezet in de zachtere melkzuren. Bij dit verre  van complexe gerecht zou een wijn passen met niet te veel verfijning was ons idee.

 Toen we alles zo'n beetje op een rij hadden gezet bleef er eigenlijk maar één wijn over, de Chardonnay "Elevé sur lies fines" 2019 van het Domaine Girard, wijnboer uit de Pays D'Oc. En inderdaad, een fantastische combinatie, een harmonisch geheel waarbij wijn en spijs elkaar prachtig aanvulden. De wijn gaf geen krimp en bleef recht overeind staan. Een voltreffer!

Bij dit gerecht geldt zoals immer zout naar smaak.